Ο Leonard Bernstein σε ένα στούντιο ηχογράφησης στις 5 Νοεμβρίου 1974 στη Νέα Υόρκη.
Τον Οκτώβριο του 1979, Λέοναρντ Μπερνστάιν έλαβε μια επιστολή θαυμαστών από έναν καθηγητή ανθρωπιστικών επιστημών γυμνασίου. Η Helen Morgan έγραψε στον διάσημο συνθέτη-μαέστρο-πιανίστα με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να μοιραστεί το θέμα που καθοδηγούσε τις συνθέσεις του - κάτι που θα μπορούσε να περάσει στους μαθητές της για έμπνευση.
Εξερευνώ«Υπάρχουν πολύ περισσότερα από ένα «κεντρικά θέματα» στο σύνολο των έργων μου», έγραψε ο Bernstein στην απάντηση. «Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω ένα, ίσως το πιο σημαντικό, θα ήταν η αναζήτησή μας για μια λύση στην κρίση πίστης του 20ου αιώνα».
Η δια βίου προσπάθεια του Bernstein να βρει αυτή τη λύση μέσω της μουσικής βρίσκεται σε συγκινητική, και μερικές φορές εκπληκτική, έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Εβραϊκής Ιστορίας της Φιλαδέλφειας στη νέα του έκθεση, «Leonard Bernstein: The Power of Music».
Ο Bernstein ενθουσίασε εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο με τις συνθέσεις του, όπως και τα θεατρικά του έργα West Side Story και το υπερβολικό του στυλ διεύθυνσης πριν από το θάνατό του το 1990, σε ηλικία 72 ετών. Αλλά το επίκεντρο εδώ είναι μια λιγότερο γνωστή πλευρά του Bernstein: ο Αμερικανοεβραίος δεύτερης γενιάς που ενέπνευσε την κοινωνική πρόοδο εντός και εκτός σκηνής.
«Έζησε πολύ ταραχώδεις περιόδους: τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ολοκαύτωμα, τον Ψυχρό Πόλεμο και την εποχή του Βιετνάμ», είπε η επιμελήτρια Άιβι Γουάινγκραμ. «Ήταν μια εποχή μεγάλης κοινωνικής αναταραχής, που όλα αυτά θα αμφισβητούσαν τις πολλές πτυχές της ταυτότητάς του».
Οι προσπάθειές του να σπάσει τα φυλετικά εμπόδια στο κάστινγκ Στην Πόλη , και αντιμετώπιση των φυλετικών εντάσεων στο West Side Story είναι μεταξύ των ιστοριών που αφηγούνται μέσω διαδραστικών εκθεμάτων, σταθμών ακρόασης και παρουσιάσεων βίντεο. Επίσης εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα όπως το πιάνο του Bernstein, η ορχήστρα και η μπαστούνια. Η οθόνη λειτουργεί έως τις 2 Σεπτεμβρίου.
Είναι μόνο μία από τις 2.500 εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο που γιορτάζουν τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.
Μερικές επισημάνσεις:
ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΣΤΟΥ
Τον Μάιο του 1948, ο 29χρονος Bernstein βρισκόταν σε ευρωπαϊκή περιοδεία διεύθυνσης και του ζητήθηκε να κάνει ένα παράπλευρο ταξίδι από το Μόναχο για να διευθύνει μια μικρή ορχήστρα επιζώντων του Ολοκαυτώματος που ζούσαν σε στρατόπεδο εκτοπισμένων. Το άσθμα τον εμπόδισε να υπηρετήσει κατά τη διάρκεια του πολέμου και έτσι η διεύθυνση της ομάδας των 17 παικτών ήταν η πρώτη του αντιπαράθεση με το βάρος του Ολοκαυτώματος, είπε ο Weingram. Το γεγονός επηρέασε τη ζωή του.
«Έκλαψε τα μάτια του κατά τη διάρκεια της συναυλίας και μετά, έγραψε στο σπίτι για αυτή την εμπειρία», είπε. Όταν πέθανε, άφησε πίσω του μια ημιτελή όπερα του Ολοκαυτώματος.
Οι επισκέπτες μπορούν να δουν μια φωτογραφία του με τη μικρή ορχήστρα, ένα πρόγραμμα από τη συναυλία και μια αναφορά που του έδωσαν. Μια παρουσίαση βίντεο δείχνει μια συνέντευξη ντοκιμαντέρ με μέλη της ορχήστρας για το πώς τα επηρέασε εκείνη η μέρα, συμπεριλαμβανομένου του βιολονίστα Ντέιβιντ Άρμπεν, ο οποίος αργότερα πέρασε 34 χρόνια με την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας.
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Θαυμαστές του αθάνατου West Side Story , το παραμύθι του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας που διαδραματίζεται εν μέσω πυρκαγιάς στο Μανχάταν και συμμοριών στους δρόμους στα τέλη της δεκαετίας του 1950, θα μπορούσε να εκπλαγεί όταν μάθουν ότι η παράσταση ονομαζόταν αρχικά «East Side Story». Ήταν μια ιστορία αντιπαλότητας συμμοριών Εβραίων και Ιρλανδών Καθολικών που εκτυλισσόταν στο Lower East Side της Νέας Υόρκης, την παραμονή του Πάσχα.
Ο Βάινγκραμ λέει ότι ο Μπέρνσταϊν και ο χορογράφος Τζερόμ Ρόμπινς αποφάσισαν αργότερα να υιοθετήσουν μια πιο σύγχρονη προσέγγιση στο μιούζικαλ, καθώς η βία των συμμοριών του Πουέρτο Ρίκο έγινε πρωτοσέλιδο στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη. Μια άκρως διασκεδαστική συλλογή βίντεο δίπλα-δίπλα δείχνει την κληρονομιά του West Side Story .
Ένα σχολιασμένο αντίγραφο του ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ εκτίθεται, με σημειώσεις που δείχνουν ότι η παραγωγή ήταν μια «ασυνήθιστη έκκληση για φυλετική ανοχή». Ένα πρώιμο περίγραμμα σκηνής από East Side Story είναι επίσης σε θέα.
‘ΜΑΖΑ’ ΓΙΑ ΤΟΝ JFK
Η Ζακλίν Κένεντι Ωνάση είχε ζητήσει από τον Μπερνστάιν να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο κομμάτι για τα εγκαίνια του Κέντρου Κένεντι στην Ουάσιγκτον το 1971. Επέλεξε να τιμήσει τη μνήμη του μοναδικού καθολικού προέδρου της Αμερικής με αυτό που αποκάλεσε «θεατρικό έργο για τραγουδιστές, παίκτες και χορευτές» βασισμένο στη λειτουργία της Ρωμαιοκαθολικής Λειτουργίας. Συνεργάστηκε με τον Stephen Schwartz (του Ο Θεός και τώρα Κακός ) για τη μνημειακή παραγωγή.
Απαιτεί πάνω από 200 καλλιτέχνες, χορευτές, παιδική χορωδία, χορωδία ενηλίκων, ροκ συγκρότημα, γκόσπελ μπάντα και στήνει έναν περίπλοκο διάλογο ανάμεσα στον εορτάζοντα, ο οποίος υποτίθεται ότι παραμένει σταθερός στην πίστη του, και μια χορωδία δρόμου που είναι συνεχώς προσπαθώντας να τον κάνει να καταρρεύσει πνευματικά.
Το 'Mass' δεν παίζεται ευρέως και η έκθεση προσφέρει στους θαυμαστές του Bernstein την ευκαιρία να βιώσουν το κομμάτι μέσα από μια πρωτότυπη ταινία.
Η κόρη του, Nina Bernstein Simmons, είπε ότι ήλπιζε οι θεατές να αντλήσουν έμπνευση από τη ζωή του.
«Είσαι επίσης ικανός να μοιράζεσαι τα πάθη σου με άλλα ανθρώπινα όντα και να κάνεις τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος», είπε.