Mike Posner για τη δεύτερη ευκαιρία στην επιτυχία: «Μισούσα τη σκέψη να είμαι απλώς τραγουδοποιός»

Το 2014, τέσσερα χρόνια αφότου ανέβηκε στην κορυφή των charts με την πρώτη επιτυχία «Cooler Than Me», τραγουδιστής-τραγουδοποιός-παραγωγός Μάικ Πόσνερ βρέθηκε σε μια διαφορετική κορυφή: ένα βουνό στη Γιούτα. Εκεί αυτοεξορίστηκε αφού κυκλοφόρησε από την εταιρεία του, RCA, η δισκογραφική του καριέρα σε κενό. «Ένιωσα παγιδευμένος», λέει, καθισμένος σε μια παμπ του Λονδίνου αργά το απόγευμα της άνοιξης. «Με τα υπάρχοντά μου, τον τρόπο ζωής μου, τα πάντα. Έτσι, αγόρασα αυτό το ανατριχιαστικό βαν με ένα κρεβάτι στο πίσω μέρος, μάζεψα τα ρούχα που ταιριάζουν και δώρισα τα υπόλοιπα και οδήγησα στη Γιούτα. Έζησα έξω από αυτό το φορτηγό με την κιθάρα μου. Ήθελα να δω αν θα μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη έτσι. Και ξέρεις τι? Ήμουν.'

Παρακολουθήστε την ακουστική παράσταση του Mike Posner του 'I Took a Pill in Ibiza': Αποκλειστικό βίντεο

Δύο χρόνια αργότερα, ο Posner, 28, έχει νέους λόγους για να είναι χαρούμενος: Έγραψε ένα τραγούδι για το κενό του, το 'I Took a Pill in Ibiza', το οποίο βρίσκεται στο Νο. 5 του Bij Voet Hot 100 μετά τα κορυφαία charts σε όλη την Ευρώπη. Οι στίχοι του Posner είναι αξέχαστοι - η πρώτη γραμμή αφορά τη λήψη ναρκωτικών για να εντυπωσιάσεις Avicii — αλλά η επιτυχία του κομματιού οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο συναρπαστικό remix EDM του νορβηγικού ντουέτου SeeB, το οποίο μετατρέπει το θλιβερό λαϊκό πρωτότυπο ακουστικής κιθάρας σε κάτι που ακούγεται σαν μια γιορτή ηδονισμού. Ακούστε τους στίχους, ωστόσο, και θα ακούσετε ακόμα έναν απίστευτο απογοήτευση: «Δεν θέλεις να είσαι ψηλά σαν εμένα/Ποτέ δεν ξέρεις γιατί σαν εμένα/Δεν θέλεις ποτέ να βγεις από αυτό το τρενάκι και να είσαι ολομόναχος.' Είναι μια άψογη εισαγωγή στο δεύτερο άλμπουμ του, Τη νύχτα, μόνος (κυκλοφόρησε 6 Μαΐου στο Island), μια συλλογή τραγουδιών που ταιριάζουν Εκδ Sheeran 's pop smarts in Λέοναρντ Κοέν Το παλτό του, γεμάτο με θέματα θανάτου και αυτοαμφισβήτησης. «Ανησυχώ ότι ο κόσμος θα ακούσει τα τραγούδια μου και θα πιστέψει ότι είμαι ένας τύπος με κατάθλιψη — αλλά έχω και χαρούμενα συναισθήματα», λέει (και προς υπεράσπισή του, περνά τον περισσότερο χρόνο του στην παμπ χαμογελώντας). «Τα τελευταία επτά χρόνια, είχα το πλήρες φάσμα».