Ο Baz Luhrmann μιλά κατά τη διάρκεια της Tribeca Talks Directors Series: Baz Luhrmann With Nelson George στο SVA Theatre 1 στις 23 Απριλίου 2016 στη Νέα Υόρκη.
Καθώς ο Baz Luhrmann περπατά στο πλατό για την ημέρα Τύπου της πρώτης του τηλεοπτικής σειράς, Το Κατέβα , δεν μπορεί να διαχωρίσει τον επαγγελματικό του εαυτό από τον προσωπικό του εαυτό και εγκαθίσταται σκηνοθετώντας τη δική του συνέντευξη.
Ο διαβόητος B.I.G. Σενάριο Κωμωδίας στα σκαριά στο TBS
Πάντα τόσο απολογητικά, κάνει προτάσεις στο συνεργείο και ζητά ακόμη και οθόνη για να δει πώς γυρίζεται το πλάνο. Αφού έκανε νόημα στον χειριστή της κάμερας ότι ήταν λίγο φαρδύ, προτείνει στον δημοσιογράφο να πλησιάσει πιο δεξιά για να δημιουργήσει τη βέλτιστη γραμμή των ματιών.
Είναι αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια με την οποία ο Luhrmann έχει συνδεθεί σε όλη του την καριέρα, εμφανής σε ταινίες όπως Κόκκινος μύλος! και Ο Μεγάλος Γκάτσμπι .
Τώρα καταπιάνεται με τα πρώτα χρόνια του hip-hop, όπως λέγεται μέσα από τα μυθικά μάτια αρκετών νέων που ζούσαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 στο νότιο Μπρονξ. Η σειρά 13 επεισοδίων, η οποία κάνει πρεμιέρα στις 12 Αυγούστου στο Netflix, διαδραματίζεται πριν ένα δίσκο επιτυχίας φτάσει στο mainstream. Ο Luhrmann είναι ο εκτελεστικός παραγωγός, συγγραφέας και σκηνοθέτης της σειράς. Συνεργάστηκε στενά στο έργο με τον συγγραφέα Nelson George, εκτελεστικό παραγωγό Στο και Grandmaster Flash , που απεικονίζεται στην παράσταση.
AP : Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτήν την ιστορία;
Luhrmann: Μόλις αναγκάστηκα να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, η οποία ήταν: «Πώς προέκυψε τόση αγνή και νέα δημιουργικότητα από μια στιγμή όπου αυτή η πόλη φαινόταν να έχει γονατίσει, σε τόσο μπελάδες.» Και μόνο η επιδίωξη αυτής της ερώτησης με οδήγησε. σε έναν δρόμο όπου συνάντησα τον Nelson (George) και έφτασα στον (Grandmaster) Flash και (DJ Cool) Herc, Kurtis Blow , και ο Crash and Daze, ο θρυλικός Λαίδη Ροζ .
Τι είδατε που θα μπορούσατε να προσθέσετε την πινελιά σας στα οργανικά χρόνια του hip-hop;
Όσο πιο πολύ προχωρούσα σε αυτόν τον δρόμο στην ιστορία αναζητώντας την απάντηση, τόσο περισσότερο ήθελα να βρω έναν τρόπο να μην την αγγίξω, αλλά απλώς να επιμεληθώ έναν τρόπο για να ειπωθεί αυτή η ιστορία επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι, όπως λέει ο Flash , οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτή η μορφή μουσικής εμφανίστηκε τη δεκαετία του '80.
Πιστεύετε ότι το hip-hop είναι μια ιστορία αμερικανικής ευρηματικότητας;
Σε αυτή τη χώρα, ιδιαίτερα, στην πραγματικότητα σε καιρούς που είναι δύσκολοι, ή από γωνιές της Αμερικής όπου δεν το περιμένεις, έχει ξεπηδήσει απίστευτη καθαρή δημιουργικότητα. Γενικά λόγω της διασταυρούμενης γονιμοποίησης… μια μελωδία του Scott Joplin γίνεται τζαζ, γίνεται μπλουζ και γίνεται rock 'n' roll.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας αναμνήσεις από την εποχή;
Αυτό που ήταν τόσο συναρπαστικό ήταν ότι ήταν περισσότερο η ανάμνηση της Νέας Υόρκης. Το 1977 ήμουν μάλλον γύρω στα 15. Θυμάμαι Έλβις πεθαίνω… Είχα έναν φίλο που γύρισε από τη Νέα Υόρκη, και είπα, «Πώς είναι;» και είπε, «Ω, φίλε. Είναι καταπληκτικό. Απλώς φορέστε ένα παλτό και μην κοιτάτε κανέναν στα μάτια γιατί είναι τόσο επικίνδυνο.»…Η Ντίσκο ήταν τεράστια. …Και υπήρχε πανκ. Οπότε αυτό έμεινε πραγματικά στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Και μετά χρόνια αργότερα, συνέχισα να δουλεύω με σπουδαίους ανθρώπους από τον κόσμο της hip-hop. Έκανα δίσκο με Τζέι Ζ , Γκάτσμπι . Αυτή ήταν μια από τις καλύτερες συνεργασίες με τις οποίες έχω ασχοληθεί ποτέ.