Revelers στο Pulse, σε πιο ευτυχισμένες στιγμές. Το βράδυ της 12ης Ιουνίου, οι επισκέπτες του κλαμπ κρύφτηκαν στα μπάνια, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σφαγή του Omar Mateen.
Μπορώ ακόμα να οραματιστώ καθαρά το μπάνιο στο Pulse. Όταν το κατάλαβα, ήταν βαμμένο με κόκκινο και μαύρο χρώμα και αόριστα γοτθικό. Διάφορα τοπικά συγκροτήματα είχαν σκαρφιστεί γκράφιτι προωθώντας ή αποσπώντας το ένα το άλλο. Αυτό συνέβη πριν το Pulse γίνει Pulse, πριν το μπάνιο κρυφτεί, κρατηθούν όμηροι ή χάσουν τελικά τη ζωή τους από τον Omar Mateen, στην πιο θανατηφόρα μαζική επίθεση στην ιστορία των ΗΠΑ.
Εξερευνώ
Το εξωτερικό του Pulse, στη λεωφόρο Orange στο Ορλάντο. Ακόμη και πριν ανοίξει ο σύλλογος, το 2004, ο χώρος ήταν μια όαση για την καλλιτεχνική κοινότητα της πόλης.
Έχω ζήσει στη Νέα Υόρκη τα τελευταία 13 χρόνια, αλλά μεγάλωσα στο Ορλάντο, έζησα λιγότερο από ένα μίλι από εκεί που βρίσκεται τώρα το Pulse και πέρασα αρκετά χρόνια καλύπτοντας τη νυχτερινή ζωή για τους Ορλάντο Σέντινελ . Ήμουν σε συγκροτήματα που έπαιζαν Pulse όταν ήταν ένα εστιατόριο και χώρος τέχνης που ονομαζόταν Dante’s. Ήταν ένα στέκι για λάτρεις της μουσικής και της τέχνης, ερμηνευτές και κάθε λογής απροσάρμοστους Sunshine State που προτιμούσαν τις σκοτεινές ώρες της πρώτης μέρας από την αυθόρμητη ζωή στο θεματικό πάρκο και τις μπάντες αγοριών. Ο χώρος συνέχισε αυτόν τον ρόλο ως Pulse.
Η Katy Perry, η Lady Gaga, ο Paul McCartney και σχεδόν 200 καλλιτέχνες και στελέχη ενώθηκαν με τον Bij Voet να γράψει ανοιχτή επιστολή στο Κογκρέσο για να σταματήσει τη βία με όπλα
«Θυμάμαι ότι υπήρχαν λεωφορεία που έρχονταν από την Disney/τουριστική περιοχή για να αφήσουν τους επισκέπτες, οι οποίοι στη συνέχεια επέστρεφαν μόνοι τους κατά τη διάρκεια της διαμονής τους», λέει η ιδιοκτήτρια Barbara Poma, η οποία άνοιξε το Pulse το 2004. «Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους αυτούς, αλλά φαντάζομαι ότι οι LGBTQ άνθρωποι έψαχναν για ένα μέρος που ήξεραν ότι θα μπορούσαν να εκφραστούν».
Κανείς δεν πληγώνεται περισσότερο από αυτή την επίθεση από τις οικογένειες των θυμάτων. Θρηνούν μαζί με τις ΛΟΑΤ και τις ισπανόφωνες και λατίνοι κοινότητες, οι οποίες φαίνεται να έχουν στοχοποιηθεί τη νύχτα της 12ης Ιουνίου. Αλλά η επίθεση έχει αντηχήσει και στην τοπική μουσική σκηνή του Ορλάντο. Καλλιτέχνες και ερμηνευτές όλων των στρωμάτων (τοπικές, εθνικές, γκέι, στρέιτ) αξίας δεκαετιών αποκαλούσαν το κλαμπ σπίτι. Υπάρχει ένας ευρύτερος κύκλος ανθρώπων από όσο αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι ξένοι που αισθάνονται προσωπική σύνδεση με την επίθεση.
Στην αρχή των περισσότερων νυχτών στο Dante's, έβλεπα συνήθως τον Billy Manes, τότε συνάδελφο συγγραφέα νυχτερινής διασκέδασης (για το Εβδομαδιαία Orlando ), τώρα ο αρχισυντάκτης της LGBT εφημερίδας του Ορλάντο Στάθμη ύδατος . «Ήμουν ο τύπος της πόρτας», λέει. «Θα ήμουν νεκρός σε αυτή την κατάσταση».
Η παρέλαση Come Out With Pride του 2015 στο κέντρο του Ορλάντο ήταν εμβληματική της ακμάζουσας κοινότητας LBGT της πόλης, η οποία έχει γαλβανιστεί από την τραγωδία στο Pulse.
Η οδυνηρή ειρωνεία σχετικά με τη σφαγή του Pulse και τις προεκτάσεις της για έγκλημα μίσους είναι ότι το Ορλάντο είναι ένα καθιερωμένο καταφύγιο για την LGBT κοινότητα. Περίπου 120.000 άνθρωποι από όλες τις πεποιθήσεις εμφανίζονται στις παρελάσεις υπερηφάνειας εκεί. Ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων είναι νόμιμος από τον Ιανουάριο του 2015. Οι σημαίες του ουράνιου τόξου έχουν κρεμαστεί από φανοστάτες κατά μήκος της λεωφόρου Orange από το 1998 κατά τη διάρκεια του Εθνικού Μήνα Gay Pride. «Η κυβέρνηση της πόλης αγαπούσε πολύ την ομοφυλοφιλική κοινότητα», λέει ο Manes. «Υπάρχει τεράστια συγκέντρωση στο κέντρο της πόλης και έχουμε έναν δήμαρχο [Buddy Dyer] που μας στηρίζει πολύ. Έχουμε μια επίτροπο της πόλης LGBT, την Patty Sheehan. Το περιβάλλον είναι αναμφισβήτητα υπέρ των ομοφυλόφιλων».
Η Melissa Etheridge στο Orlando Tribute Song «Pulse»: «This Moment Feels Like a Civil War Between Love and Fear»
Άλλοι φίλοι με τους οποίους έχω επανασυνδεθεί μετά τα γυρίσματα μου υπενθύμισαν ότι πολλοί χώροι όπου έπαιζαν τα δικά μας συγκροτήματα ή όπου είδαμε Φουγκάζι , Portishead , Weezer και άλλες ομάδες ήταν γκέι κλαμπ την υπόλοιπη εβδομάδα. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που αυτή η επίθεση στο Pulse είναι τόσο προσωπική και εξωπραγματική ταυτόχρονα.
«Είναι τρομακτικό για μένα με τον τρόπο που φαντάζομαι ότι ήταν φρικτό για άλλους ανθρώπους όταν πυροβολήθηκε ο Χάρβεϊ Μιλκ», λέει ο Μάνες για τη σφαγή στο Ορλάντο. «Και ξέρω ότι αυτοί δεν ήταν πολιτικοί ή οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι 49 άτομα. Κοιτάτε τη λίστα θυμάτων και ήταν 21 και 25 ετών. Μου θυμίζει την πρώτη μου φορά που πήγα σε ένα gay bar και ένιωθα ότι ήμουν ασφαλής, επειδή ήμουν στο gay bar. Φαντάζομαι το βράδυ του Σαββάτου, ο κόσμος ήταν σε καλό μέρος. Και είναι Μήνας Υπερηφάνειας. Και ήταν περήφανοι. Αλλά αυτό που τους έκανε περήφανους ήταν νεκροί».
Ήταν ένα καλό μέρος ακόμη και πριν ονομαστεί Pulse, όταν ήταν μια indie όαση για τους ντόπιους που αναζητούσαν κάτι που η Disney δεν μπορούσε να προσφέρει. «Δεν νομίζω ότι κανείς έχει πραγματικά καταλάβει πόσο ποικιλόμορφη ήταν η κοινότητα – υπήρχαν όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες και οι μουσικοί, άνθρωποι που δεν ήταν μέρος της τουριστικής υποδομής», θυμάται ο Jason Ross, ο οποίος έπαιζε τακτικά στο Dante's, τόσο σόλο όσο και με το συγκρότημά του, Seven Mary Three , που σχηματίστηκε στο Ορλάντο, υπέγραψε συμβόλαιο με τη Mammoth Records και έφτασε στο Νο. 1 στο Mainstream Rock chart του Bij Voet το 1996 με το σινγκλ του 'Cumbersome'. «Δοκίμασα καινούργιο υλικό εκεί, τραγούδια που δεν είχα παίξει ποτέ καν για το Seven Mary Three κοινό και δεν έχω παίξει από τότε. Όποιος έπρεπε να γίνεις ή ήθελες να είσαι, αυτό ήταν το ασφαλές μέρος για να το κάνεις».
Οι μελλοντικοί ήρωες indie-rock, όπως ο Ben Gibbard του Death Cab for Cutie (που έπαιξε τον Dante's το 2000), έκοψαν τα δόντια τους στο χώρο πριν γίνει Pulse.
«Κάναμε τα περίεργα σκατά εκεί», λέει ο Jim Faherty, ιδιοκτήτης του Dante από το 1994 έως το 2002. Πολιτιστική δύναμη στο Ορλάντο, ο Faherty έκανε παραστάσεις σε διάφορους χώρους (συμπεριλαμβανομένου του δικού του) για 20 χρόνια — συναυλίες από πανκ και indie ήρωες όπως Νεκροί Κένεντι , Μαύρη σημαία, Τα φλεγόμενα χείλη , Sonic Youth και Με οδηγό το Voices . Death Cab for Cutie έπαιξε επίσης μια πολύ αξέχαστη συναυλία στο Dante's.
Η Poma έχει ορκιστεί να ανοίξει ξανά το Pulse. Είτε γίνει άλλος σύλλογος είτε όχι, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η τοποθεσία δεν θα γίνει ένα είδος μνημείου στο Ορλάντο για εκείνους που, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, δημιούργησαν πραγματικό πολιτισμό στη χώρα του Μίκυ Μάους ή ως προορισμός για Λατίνο ή LGBT Ανθρωποι. Stonewall South.
«Υπάρχει μια κοινότητα ανθρώπων που δεν τα παρατάει», λέει ο Ross. «Η κοινότητα των τεχνών, είναι εκεί για πολύ καιρό και αγκαλιάζει ένα πλήθος ταλέντων. Είμαστε τυχεροί που είναι εκεί».
Ο Ray Rivera, γνωστός και ως DJ Infinite, ο οποίος στριφογύριζε στο αίθριο του Pulse όταν ξέσπασαν τα γυρίσματα, είπε ότι θα συνεχίσει να παίζει κλαμπ στο Ορλάντο — γκέι, στρέιτ, οτιδήποτε. Έχει κατοικίες στο Universal Orlando αλλά και σε LGBT κλαμπ όπως το Southern Nights στην Τάμπα της Φλόριντα και το Κοινοβούλιο στο Ορλάντο. Αλλά ο Pulse ήταν ιδιαίτερος, μου είπε ο Ριβέρα όταν τον έφτασα τις μέρες μετά τα γυρίσματα. 'Είναι ένα μέρος αγάπης και ευτυχίας πάντα - μια μεγάλη οικογένεια.'
Ο Ριβέρα είναι παντρεμένος με παιδιά και εγγόνια και έχει ένα μεροκάματο, αλλά το πάθος του είναι η μουσική και έχει πλημμυρίσει από την υποστήριξη των συναδέλφων του DJs και ανθρώπων που έβλεπε αρκετές νύχτες την εβδομάδα στη δεμένη χορευτική σκηνή της περιοχής του Ορλάντο. «Ειλικρινά, αυτή τη στιγμή είμαι συγκλονισμένος», λέει, «και προσπαθώ να επαναφέρω τα πράγματα σε ένα μέρος που να μπορώ να επιστρέψω στη δουλειά».
Και για το Poma, η έκρηξη υποστήριξης ήταν συντριπτική. «Δεν μπορώ να σας πω πόσες ιστορίες έχω διαβάσει που μου είπαν ότι το Pulse ήταν το πρώτο γκέι μπαρ που πήγαν ποτέ, πώς έτρεμαν από φόβο, πώς δεν ήταν έξω στις οικογένειές τους και πώς τους υποδέχτηκε η Pulse. ,' αυτή λέει. «Οι άνθρωποι που δεν είναι έξω, οι άνθρωποι που εξερευνούν, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε μετάβαση χρειάζονται ένα μέρος για να το κάνουν αυτό χωρίς κρίση, χρειάζονται αποδοχή. Αυτό ήταν πάντα το Pulse».
Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο το τεύχος 2 Ιουλίου του Bij Voet .